Manastir Končul posvećen svetom Nikoli, ime manastira Končul potiče iz praslovenskog jezika od reči končina, što znači kraj, završetak. Prvi put se spominje u Studeničkom tipiku sa početka 13. veka, a obnovio ga je Stefan Nemanja (krajem 12.veka) tako da verovatno potiče iz prednemanjićkog doba, kao i obližnja Stara Pavlica. U njemu se zamonašio budući arhiepiskop i pisac Danilo Drugi (1324—1337), a tokom vladavine kralja Milutina (1282—1321) manastir je postao sedište novoosnovane Končulske episkopije. Svoj najveći uspon doživljava u 14. vek i 15. veku, dok za vladavine Đurđa Brankovića (1427—1456) u sklopu manastira stoluje vladika. Smatra se da je celokupan manastirski kompleks uništen nakon Velikog bečkog rata 1689. godine i Velike seobe Srba. Na ostacima stare crkve, podignuta je 1861. godine nova crkva koja se mahom držala osnova prvobitne crkve, izuzev male kapele na severnom delu i paraklisa.
